Joseph Campbell, Kahramanın Sonsuz Yolculuğu’nda, masallardaki kıskanç cadı veya üvey anne karakterlerinin, bilinçdışı bir kötü anne imgesi; kral ve kraliçenin ise bilinçli iyi ebeveyn imgeleri olduğundan bahseder. Eskiden böyle bir farkındalığım yoktu ve pek çok kişi gibi masalları sorgulardım. Ama aslında ne kadar doğru. Hangimizin içinde yok ki; zorlanmayan, kızmayan, bağırmayan, tahammül edemeyen, bazen istemeyen, kural koyan, izin vermeyen ebeveyn?! Çünkü hepsi insan olmaya dair. İçimdeki cadıyı inkar etmiyorum ve bazen ona ihtiyacım var.
